σπαθανθή

τα, Ν

βοτ. τα σπαδικανθή.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο συνθ., πρβλ. αγγλ. spathiflorae < λατ. spatha (< σπάθη) + flora «άνθος»].